پیشنهاد آخر هفته تابناک تهران؛
تابناک تهران- اگرچه پایتخت ما شهری شلوغ و آلوده تعبیر می‌شود اما اگر کمی از دود و دم تهران فرار کنید و به گوشه و کنار شهر سری بزنید جاذبه هایی پیدا می کنید که حال شما را عوض می کند. گذری به شمال غرب تهران بزنید؛ در کوچه باغ های باریک کن؛ در جوار امامزاده شعیب (ع) استخوانی سبک کنید.
به گزارش خبرنگار تابناک تهران، این روزها قدری برنامه ریزی برای آخرهفته ای آرام و سرشار از انرژی به دلیل مشغله های تکراری سخت شده اما این به معنای این نیست که روحمان را از نعمت هایی که برای ما آفریده شده محروم کنیم و اجازه دهیم هفته ها همچنان بر ما سخت بگیرند؛ فقط قدری همت می خواهد و اراده ای آهنین.
اگرچه پایتخت ما شهری شلوغ و آلوده تعبیر می‌شود اما اگر کمی از دود و دم تهران فرار کنید و به گوشه و کنار شهر سری بزنید جاذبه هایی پیدا می کنید که حال شما را عوض می کند، اصلا انگار نه انگار که اینجا همان تهران آلوده است که ترافیکش روز را مثل شب سیاه می کند.
از دربند، توچال، بام تهران، رودخانه ها و ...حرف نمی زنیم از کوچه باغ هایی می گوییم که دیوارهای کاهگلی، درهای چوبی و نهر های روانی دارد؛ سری به غرب تهران بزنید، امامزاده شعیب (ع) در کوچه باغ های کن.
در کوچه باغ های کن..
از كوچه باغ هاي باريك و سراشيبي هاي آن به سمت امامزاده که حركت مي كنيم. درختان بزرگ و كهنسال گردو و چنار كه قدمت چند صدساله دارند، با شاخ و برگ هاي بزرگ و در هم تنيده شان، سايه را در كوچه هاي منتهي به امامزاده پهن كرده اند. باغبان های کن هنوز هم در حال چیدن خرمالو های باغ هستند.
امامزاده شعيب كه يكي از نوادگان امام موسي كاظم (ع) است در بين باغ ها و درختان بزرگ و بين اين كوچه و پس كوچه ها به نظر مي رسد فراموش شده و كمتر كسي از وجود آن خبر دارد و سراغ مي گيرد. اما زائران بسياري كه داخل امامزاده وجود دارند عكس اين قضيه را ثابت مي كنند.
درکنار امامزاده سفره خانه ها و باغچه رستوران های زیادی وجود دارد که در نگاه اول تشخیص آن قدری مشکل است چون بافت ظاهری قدیمی خود را حفظ کرده و تنها با سرک کشیدن به داخل باغ متوجه می شوید که اینجا رستوران است نه خانه.
وارد کوچه که می شوی همه جا سبز است، دیوار های امامزاده، سقف شیروانی، کتیبه های دور تا دور امامزاده، چراغ ها ، میز و منبر، نرده های امامزاده همه سبز است، قبل از آنکه وارد صحن امامزاده شوی خادم میانسالی با استکان های کمرباریک که گاهی با چای و گاهی با شربت پر می شود از شما استقبال می کند..
وارد صحن امامزاده كه مي شوي، چراغ هاي سبزرنگ بالاي ضريح و بوي عطر داخل صحن حال و هوايت را عوض مي كند ... اینجا همان جایی است که استخوانت را سبک می کند..
امامزاده شعیب (ع) با قدمت هزار ساله
حاج «محمد» از عنايت خاصي كه اين امامزاده در دوران جواني به او داشته است، مي گويد و توفيق خدمت به امامزاده را مديون آن عنايت مي داند.
او در مورد قدمت امامزاده شعيب مي گويد: زماني كه امامزاده به شهادت رسيد، درخت چناري را براي نشانه در كنار قبر ايشان كاشتند و از روي اين درخت فهميده ايم كه اين امامزاده هزار و پنجاه سال پيش به خاك سپرده شده است. ولي قدمت صحن و بارگاه آن به نهصد سال مي رسد. برايم مي گويد كه شب هاي چهارشنبه و شب هاي جمعه در اين امامزاده دعاي توسل، دعاي كميل و زيارت عاشورا برگزار مي شود و در ايام هفته نيز چندين بار خانم ها در امامزاده سفره نذري پهن مي كنند. در مناسبت هاي خاص هم مثل ماه محرم و ماه رمضان و اعياد، برنامه هاي مفصلي در اينجا برگزار مي كنيم.
ماجرای چناری که برای امام حسین می گرید
اما در مورد درخت چناري كه در ايام محرم خون گريه مي كند. حاج محمد مي گويد كه اين درخت چنار كه هزار و پنجاه سال قدمت دارد هر سال صبح روز عاشورا چندين قطره خون مي گريد. او ادامه مي دهد كه بعضي ها مي گويند اين قطرات شيره درخت است، ولي من اين حرف را قبول ندارم چون اين قطرات در كل طول سال بايد صبح روز عاشورا بيرون بيايد. وي مي افزايد: هر سال صبح عاشورا جمعيت زيادي به امامزاده مي آيند تا خون گريستن درخت را تماشا كنند و حاجت بگيرند.
به ظاهر اين امامزاده چندين بار افراد نابينا و مريض هايي كه بيماري هاي لاعلاج داشته اند را شفا داده است و حاجات بسياري را هم برآورده كرده است. براي مثال يكي، دو سال پيش در ايام محرم در همين امامزاده خانمي كه بچه نه ساله اش نمي توانسته حرف بزند، شفا گرفته است».
محله كن داراي پنج امامزاده است؛ يكي از آنها امامزاده شعيب نام دارد كه در زمان حكومت عباسي زندگي مي كرد. مساحت اين امامزاده با باغ اندروني آن حدود هزار و چهارصدمتر است. كه جزو ميراث فرهنگي نيز شناخته شده است.
امامزاده شعيب جزو آن سه دسته امامزاده هايي بود كه به كن آمدند و در كنار قلعه دزك و در باغي به نام حيات ساكن شدند و مردم به ديدار ايشان مي رفتند. تا اينكه دشمنان از محل او باخبر شدند و به منزلش حمله بردند. امامزاده شعيب را سخت مجروح كردند و ايشان بعد از سه روز جراحت در روز چهارم و در بيست و دو سالگي به شهادت رسيدند. يكي از افرادي كه از امامزاده مراقبت مي كرد به نام احمد رازي ايشان را در حياط منزلش به خاك سپرد و امروز هم قبر مطهر ايشان مكاني براي زيارت مردم عاشق و مؤمن شده است و به قول اهالي كن امامزاده شعيب داراي كرامات بزرگي است كه همين امر سبب جذب افراد زيادي از مناطق مختلف تهران به اين زيارتگاه شده است.
اگرچه پایتخت ما شهری شلوغ و آلوده تعبیر می‌شود اما اگر کمی از دود و دم تهران فرار کنید و به گوشه و کنار شهر سری بزنید جاذبه هایی پیدا می کنید که حال شما را عوض می کند، اصلا انگار نه انگار که اینجا همان تهران آلوده است که ترافیکش روز را مثل شب سیاه می کند.
از دربند، توچال، بام تهران، رودخانه ها و ...حرف نمی زنیم از کوچه باغ هایی می گوییم که دیوارهای کاهگلی، درهای چوبی و نهر های روانی دارد؛ سری به غرب تهران بزنید، امامزاده شعیب (ع) در کوچه باغ های کن.
در کوچه باغ های کن..
از كوچه باغ هاي باريك و سراشيبي هاي آن به سمت امامزاده که حركت مي كنيم. درختان بزرگ و كهنسال گردو و چنار كه قدمت چند صدساله دارند، با شاخ و برگ هاي بزرگ و در هم تنيده شان، سايه را در كوچه هاي منتهي به امامزاده پهن كرده اند. باغبان های کن هنوز هم در حال چیدن خرمالو های باغ هستند.
امامزاده شعيب كه يكي از نوادگان امام موسي كاظم (ع) است در بين باغ ها و درختان بزرگ و بين اين كوچه و پس كوچه ها به نظر مي رسد فراموش شده و كمتر كسي از وجود آن خبر دارد و سراغ مي گيرد. اما زائران بسياري كه داخل امامزاده وجود دارند عكس اين قضيه را ثابت مي كنند.
درکنار امامزاده سفره خانه ها و باغچه رستوران های زیادی وجود دارد که در نگاه اول تشخیص آن قدری مشکل است چون بافت ظاهری قدیمی خود را حفظ کرده و تنها با سرک کشیدن به داخل باغ متوجه می شوید که اینجا رستوران است نه خانه.
وارد کوچه که می شوی همه جا سبز است، دیوار های امامزاده، سقف شیروانی، کتیبه های دور تا دور امامزاده، چراغ ها ، میز و منبر، نرده های امامزاده همه سبز است، قبل از آنکه وارد صحن امامزاده شوی خادم میانسالی با استکان های کمرباریک که گاهی با چای و گاهی با شربت پر می شود از شما استقبال می کند..
وارد صحن امامزاده كه مي شوي، چراغ هاي سبزرنگ بالاي ضريح و بوي عطر داخل صحن حال و هوايت را عوض مي كند ... اینجا همان جایی است که استخوانت را سبک می کند..
امامزاده شعیب (ع) با قدمت هزار ساله
حاج «محمد» از عنايت خاصي كه اين امامزاده در دوران جواني به او داشته است، مي گويد و توفيق خدمت به امامزاده را مديون آن عنايت مي داند.
او در مورد قدمت امامزاده شعيب مي گويد: زماني كه امامزاده به شهادت رسيد، درخت چناري را براي نشانه در كنار قبر ايشان كاشتند و از روي اين درخت فهميده ايم كه اين امامزاده هزار و پنجاه سال پيش به خاك سپرده شده است. ولي قدمت صحن و بارگاه آن به نهصد سال مي رسد. برايم مي گويد كه شب هاي چهارشنبه و شب هاي جمعه در اين امامزاده دعاي توسل، دعاي كميل و زيارت عاشورا برگزار مي شود و در ايام هفته نيز چندين بار خانم ها در امامزاده سفره نذري پهن مي كنند. در مناسبت هاي خاص هم مثل ماه محرم و ماه رمضان و اعياد، برنامه هاي مفصلي در اينجا برگزار مي كنيم.
ماجرای چناری که برای امام حسین می گرید
اما در مورد درخت چناري كه در ايام محرم خون گريه مي كند. حاج محمد مي گويد كه اين درخت چنار كه هزار و پنجاه سال قدمت دارد هر سال صبح روز عاشورا چندين قطره خون مي گريد. او ادامه مي دهد كه بعضي ها مي گويند اين قطرات شيره درخت است، ولي من اين حرف را قبول ندارم چون اين قطرات در كل طول سال بايد صبح روز عاشورا بيرون بيايد. وي مي افزايد: هر سال صبح عاشورا جمعيت زيادي به امامزاده مي آيند تا خون گريستن درخت را تماشا كنند و حاجت بگيرند.
محله كن داراي پنج امامزاده است؛ يكي از آنها امامزاده شعيب نام دارد كه در زمان حكومت عباسي زندگي مي كرد. مساحت اين امامزاده با باغ اندروني آن حدود هزار و چهارصدمتر است. كه جزو ميراث فرهنگي نيز شناخته شده است.
امامزاده شعيب جزو آن سه دسته امامزاده هايي بود كه به كن آمدند و در كنار قلعه دزك و در باغي به نام حيات ساكن شدند و مردم به ديدار ايشان مي رفتند. تا اينكه دشمنان از محل او باخبر شدند و به منزلش حمله بردند. امامزاده شعيب را سخت مجروح كردند و ايشان بعد از سه روز جراحت در روز چهارم و در بيست و دو سالگي به شهادت رسيدند. يكي از افرادي كه از امامزاده مراقبت مي كرد به نام احمد رازي ايشان را در حياط منزلش به خاك سپرد و امروز هم قبر مطهر ايشان مكاني براي زيارت مردم عاشق و مؤمن شده است و به قول اهالي كن امامزاده شعيب داراي كرامات بزرگي است كه همين امر سبب جذب افراد زيادي از مناطق مختلف تهران به اين زيارتگاه شده است.
