به گزارش تابناک : علی حسن نژاد مراسم محرم از طولانی ترین آئین‌های بشری در طول تاریخ است و اظهار کرد: مردمان شیعه و باورمند در همه کشورهای شیعه نشین از اول محرم تا چهل و هشتمین روز شهادت امام حسین (ع) عزادرای‌های مخصوص و تاثیر گذاری انجام می دهند.
وی با بیان اینکه در میان تمامی آئین‌های مخصوص محرم تعزیه برجسته ترین سنت در شبیه سازی به صحنه کربلا است، تصریح کرد: تعزیه در لغت به معنای عزاداری است اما در اصطلاح به شیوه ای نمایش گونه ای که برای درگذشتگان انجام می شده اطلاق می شود.
این پژوهشگر آئین‌های مازندران افزود: نمایش سوگ سیاوش برای پاسداشت این اسطوره ایرانی در معنای واقعی تعزیه بوده است اما پس از ورود اسلام به ایران و از دوره صفویه این امر تغییر کرد.
وی گفت: از آن زمان به بعد مراسم تعزیه به سوی امور معنوی همچون تولد و وفات پیامیر، ولادت، جنگ‌ها و وفات حضرت علی، زندگی حضرت فاطمه، تولد و شهادت امام حسن و به ویژه شهادت امام حسین تغییر کرد.
حسن نژاد گفت: تعزیه که همان ادامه پرده خوانی و نقالی در ایران بوده در زمان قاجار به اوج خود رسید تا جایی که شاهان آن عصر برای برپایی این نمایش بزرگترین تماشاخانه را که به سبک اروپایی‌ها بود، در تکیه دولت پایه گذاری کردند.
وی با بیان اینکه در تعزیه سخن، سخنوری، موسیقی و نماد همه باهم ترکیب شده است، یادآور شد: به عنوان مثال در تعزیه امام حسین ازنمادهای کبوتر، شیر، تشت و گهواره استفاده شده و لباس ها نیز هر کدام بیانگر موضوعی بوده اند.
پژوهشگر آئین‌های بومی وتاریخی مازندران با اشاره به اینکه گهواره یکی از مهم‌ترین نمادهای تعزیه به ویژه در استان است، تصریح کرد: رسم «گهره بندی یا گهواره بندی» نیز به نوعی تلخیصی ازبخش های تعزیه است.
حسن نژاد افزود: سنت گهره بندی یکی از آئین های سنتی مازندران بوده که در این آیین گهواره ای را به نیت گهواره حضرت علی اصغر، با پارچه سبز و سفید و با عروسک‌هایی که نماد آن حضرت بوده و یا کودک 6 ماهه تزئین کرده و در همان خانه ای که گهره بندی شده زنان به همراه کودکان خود به عزاداری مشغول می‌شوند و هرکسی که نذری داشته دخیلی به آن گهواره می بسته است.
وی یادآور شد: البته گاهی هم در روز عاشورا گهواره به دسته های عزاداری اضافه و در مقابل دید مردم قرار می گرفته و کودکان در کنار آن به سینه زنی و زنجیرزنی مغول می شدند.
پژوهشگر آئین های بومی و تاریخی مازندران خاطرنشان کرد: این رسم در روستای دیوا بابل همچنان مورد استفاده قرارمی گیرد به طوری که در این روستا خانواده هایی که فرزند بیمار دارند، کودک را به نیت شفا، درون این گهواره می خوابانند.
حسن نژاد تصریح کرد: بانوانی که در انتظار فرزندی هستند، به نیت بارور شدن برای این گهواره نذر می کنند و بر گهواره دخيل مي بندد تا نذرشان ادا شود.
وی گفت: گهره بندی اکنون در همایش شیرخوارگان حسینی بیشتر ظهور یافته است.
منبع : ایسنا