مشرق: شکست‌های پیاپی ائتلاف عربی_عبری در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران در نقاط مختلف درگیری، هر روز شکل جدیدی به خود می گیرد؛ اما در این مواجهه، شاهد رفتارهایی هستیم که بسیار تعجب برانگیز است. به نظر می رسد، ورزش کشور آنگونه که باید درباره مواضع و دسیسه‌های برخی کشورها نسبت به جمهوری اسلامی توجیه نبوده و مسیر نامطلوبی را در پیش گرفته است.
پس از آن که پرواز خطوط اماراتی به ایران (مقاصد مختلف و نه فقط تهران) با کاهش جدی مواجه شد، این پیام به همگان صادر شد که روابط با این کشور حاشیه خلیج فارس در حال کاهش محسوس است. اگرچه برخی دلایل فنی را برای این اتفاق متصور بودند که شاید بی تاثیر هم نبود؛ اما پیروزی های محور مقاومت در جدال با تروریست‌ها و حامیان منطقه ای آنها را باید عاملی اثرگذار در این تصمیم گیری ها دانست. در حقیقت، شواهد نشان از آن داشت که نوع درگیری صرفا سخت نخواهد بود و به زمینه های دیگر نیز تسری پیدا خواهد کرد.
در شرایطی که شاهد یک دیپلماسی و روند هماهنگ در کشور برای مقابله با ائتلاف عربی_عبری هستیم، ورزش کشور فارغ از این تحلیل ها بر مسیری ناصواب حرکت می کند. متاسفانه دستگاه ورزش که در حوزه دیپلماسی دچار وضعیتی تاسف بار است، در این زمینه نیز نتوانسته بر مبنایی صحیح حرکت کند. اوج بی تدبیری در دیپلماسی ورزش را می‌توان در افتضاح پرونده فدراسیون فوتبال و عربستان دید که نشان داد چقدر در زمینه دفاع از حقوق مسلم خود ناتوان هستیم. البته، در همین پرونده، اماراتی ها نیز تمام قد از دولت سعودی حمایت کرده و از هیچ کارشکنی دریغ نداشتند.
اکنون شاهدیم که برخی فدراسیون ها و دستگاه های ورزشی، همچنان برای اعزام های برون مرزی از خطوط هوایی امارات و شرکت‌های اماراتی بهره می برند که اقدامی مغایر با منافع ملی به شمار می‌رود. در شرایطی که تصمیم های کلان به سمت قطع و کاهش بهره مندی خطوط اماراتی از ظرفیت مسافربری ایران طراحی می شود، ورزش کشور بدون داشتن نگاه استراتژیک، همچنان سفرهای خود را با پروازهای شرکت‌های اماراتی انجام می‌دهد. خبرها نیز حکایت از آن دارد که قرار است در اعزام‌های اصلی پیشرو، این خطای راهبردی در حال تکرار است.
در شرایطی که دست برخی از دولت‌های نابرادر در حاشیه خلیج فارس درکارشکنی‌های ارزی نیز مشاهده می‌شود و این چند خرده‌کشور از هیچ دشمنی دریغ نمی‌کنند، تمام ارکان و سطوح نظام باید رفتار و پاسخی متناسب با اقدامات طرف مقابل داشته باشند.
از این رو، به نظر می‌رسد دستگاه های نظارتی در این زمینه می‌بایست ورودی جدی داشته باشند تا فدراسیون‌ها و کمیته ملی المپیک، به عنوان فعالان اصلی عرصه بین المللی ورزش، در این زمینه هوشمندانه رفتار کرده و تصمیم هایی بر مبنای راهبرد امنیت ملی داشته باشند. با توجه به حجم رویدادهای بین المللی در سال جاری، برگزاری بازیهای آسیایی در اندونزی و ...، دستگاه ورزش بایستی با تدبیر رفتار کرده و مانع از تکرار چنین خطایی شوند.
کمیته ملی المپیک، کمیته ملی پارالمپیک و فدراسیون ها عوامل اصلی اجرای چنین سیاست های راهبردی هستند که بایستی با هوشمندی رفتار داشته باشند؛ اتفاقی که تا کنون دیده نشده است. اما چرا این اتفاق در ورزش کشور روی نداده و الان نیز شاهد اصرار برخی بر تدام آن هستیم؟ چرایی این رفتارهای غیر راهبردی در حوزه ورزش را می توان در منافع شخصی برخی گروه‌ها در بدنه ورزش کشور، عدم درایت و وجود نگاه کلان در مسئولان تصمیم ساز ورزش، عدم نظارت صحیح از سوی دستگاه های نظارتی و ... جستجو کرد.
به هر حال، در آغاز سال جدید، دستگاه ورزش باید با نگاهی جدی به چنین راهبردهایی، ضمن بهره‌گیری از خدمات شرکت‌های هوایی داخلی (و جلوگیری از خروج دهها هزار دلار) نسبت به اتخاذ رویکرد ملی و عدم همکاری با معارضان منطقه ای مبادرت ورزد. در شرایطی که می‌توان و بایستی از همکاری با جریان های معارض با حاکمیت کشور جلوگیری کرد و البته، جایگزین های مناسبی نیز وجود دارد، تکرار این اتفاقات قابل توجیه نیست. بازیهای آسیایی و پاراآسیایی جاکارتا، المپیک نوجوانان، مسابقات قهرمانی جهان در رشته های ورزشی مختلف و ... عرصه های آزمون فهم راهبردهای همسو با منافع ملی هستند.
