هشت ساله است و یکی دو روزی‌ست «کلاس‌اولی» شده. می‌خواهد به مدرسه برود، درس بخواند، یاد بگیرد؛ حالا هرچقدر هم که سخت و حریفش قدر باشد. به سندرم داون مبتلاست؛ اختلالی که ذهن و عاطفه و احساسش را درگیر می‌کند و نمی‌گذارد پابه‌پای همسن‌وسالانش رشد کند؛ اما این همه داستان زندگی «زهرا» و هم‌کلاسی‌های او نیست. آن‌ها می‌توانند بخوانند، بنویسند، یاد بگیرند و خلاق باشند؛ به شرط آنکه برایشان وقت و حوصله کافی صرف شود. امسال اول مهر برای زهرا طعم دیگری دارد. او به مدرسه‌ای می‌رود و سرکلاسی می‌نشیند که مربیانش می‌دانند یک کودک مبتلا به سندرم داون چه استعدادها و چه توانایی‌هایی دارد. اینجا مدرسه کودکان استثنایی‌ست. اینجا وقت و حوصله هست؛ انرژی، فراوان است و عشق، تا دلتان بخواهد.
