نماز جمعه اخیر تهران با نماز جمعه‌های قبلی تهران تفاوت‌هایی داشت. برای اولین بار حجت الاسلام والمسلمین محمدجواد حاج علی اکبری، خطیب نماز جمعه بود. وی در اولین حضور خود بدون هیچ‌گونه تشریفاتی از درب ورودی نمازگزاران وارد شبستان شد و دو ردیف از نرده‌ها که حائل بین مردم و مسئولان بود، نیز برداشته شد.
این اقدام موجب واکنش‌های بسیاری شد و بسیاری از آن استقبال کردند. اگر منصفانه نیز به این اتفاق نگاه شود، حتما باید از چنین اقداماتی تقدیر و تشکر کرد؛ اما متاسفانه باید گفت تا رسیدن به آرمانشهر و جامعه مطلوب مبتنی بر آموزه‌ها و ارزش‌های اسلامی که گفتمان انقلاب نیز بر مبنای آن بنا شده، فاصله بسیاری است و در این بین اصلاح رویه‌های غلط از جمله نوع ارتباط مسئولان و مردم باید در اولویت باشد.
در تمام سال‌های بعد از انقلاب اسلامی، فاصله‌ای بین مردم و مقامات و مسئولان به عنوان خدمت گزاران ایجاد شد. اگر چه در سال‌های ابتدایی انقلاب این امر بواسطه ناامنی قابل پذیرش بود، اما در حال حاضر به اذعان خود مسئولان، ایران اسلامی یکی از امن‌ترین کشورهای جهان است؛ اگر چنین حرفی درست و صحیح است (که حتماً این گونه است) پس چرا این همه محافظ، چرا این همه نرده، چرا تردد در مسیر ویژه.
در حال حاضر به جرات می‌توان بیان کرد بسیاری از مسئولان و مقامات بواسطه خدم و حشم و دوری از مردم، نوع رفتار و گفتمان‌شان نیز تفاوت کرده است. آیا با ورود به دهه پنجم انقلاب اسلامی می‌توان این ادعا را داشت میانگین و معدل رفتاری مسئولان نظام جمهوری اسلامی در تراز یک حکومت مسلمان و پیرو پیامبر(ص) و حضرت علی(ع) است؟
بعید است، فرد منصفی پاسخ مثبت به سوال بالا بدهد؛ چرا که می‌توان نمونه‌های فراوانی ذکر کرد که فلان رئیس جمهور، فلان وزیر، بهمان نماینده و ... بواسطه دوری از مردم و اجتماع یا تکبر و غرور، حتی رسم سخن گفتن و آداب معاشرت با مردم عادی را نیز رعایت نکرده است.
این در حالی است که در بطن اسلام و انقلاب اسلامی، رعایت حق‌الناس و احترام گذاشتن به مردم قرار دارد. مگر نه این که حضرت علی(ع) به مالک اشتر نخعی (که همگان بر جایگاه و شخصیت والای وی معترف‌اند) می‌فرماید: «هیچ گاه خود را در زمانی طولانی از رعیت پنهان مدار، چرا که دور بودن زمامداران از چشم رعایا خود موجب نوعی محدودیت و بی‌اطلاعی نسبت به امور مملکت است و این چهره پنهان داشتن زمامداران، آگاهی آنها را از مسائل نهائی قطع می‌کند، در نتیجه، بزرگ در نزد آنان کوچک و کوچک بزرگ، کار نیک، زشت، و کار بد، نیکو و حق با باطل آمیخته می‌شود، چرا که زمامدار به هر حال بشر است و اموری که از او پنهان است، نمی‌داند.»
امام علی(ع) نصحیت حاکم توسط مردم را جزء وظایف و حقوق مردم می‌داند که مسئول از مردم طلبکار است. مسئولان و مقامات نظام جمهوری اسلامی نیز که باید بر شیوه امیر مومنان حرکت کنند باید بر پایه چنین اصولی رفتار نمایند. بدون شک تحقق چنین شرایطی نیز با ماشین‌های شاسی بلند با شیشه‌های دودی و بادیگاردهای فراوان امکان پذیر نخواهد بود. باشد که رویه‌های غلطی که شکل گرفته از بین روند و به تعبیر حجت‌الاسلام حاج‌علی‌اکبری «ان‌شاءالله هم فاصله ظاهری و هم فاصله حقیقی بین مردم و مسئولین برداشته شود.»
مردم خواهان حل مشکلات‌شان هستند و از مسئولان تقاضا دارند وضعیت آنها را درک کنند، وقتی مسئولی از مردم فاصله داشته باشند نمی‌تواند وضعیت مردم را درک کند و براساس آن برای جامعه تصمیم گیری کند. اینکه در نماز جمعه تهران اقدام خوبی انجام شد اما برداشتن نرده باید در وضعیت زندگی مردم تغییری ایجاد کند هر چند این نقد وارد است که فاصله مردم با مسئولان با برداشتن نرده از بین نمی‌رود و برای حذف فاصله‌ها باید مسئولان مانند مردم زندگی کنند.
اینکه یک مسئول به طور دائم در بین مردم باشد، ولی دردی از مردم را نفهمد و برای آن اقدام نکند، تاثیری نخواهد داشت و همان‌طور که جوان‌ترین خطیب نماز جمعه این روزهای تهران گفت باید فاصله ظاهری و حقیقی بین مردم و مسئولین برداشته شود و مسئولان از جنس مردم باشند.
