انقلاب ۵۷ ملت ایران از آن جا که با ماهیت فرهنگی و اعتقادی بروز یافت و در بستری از همراهی عمومی ملت برای تحقق اسلام در شئونات مختلف حکومتداری و بسط شعارهای اصیلی نظیر عدالت جریان پیدا کرد، اکنون با طی ۴ دهه از حیات خویش، بیش از گذشته به عنصر بسیج عمومی برای بهرهگیری از ظرفیتهای درونی خویش نیازمند است.
در واقع دوراندیشی امام راحل (ره) در ساختارسازی برای صیانت از حضور مردم در صحنه دفاع از انقلاب اسلامی سبب شکلگیری بسیج شد تا بتواند به عنوان کارآمدترین ابزار برای ایفای نقش در عرصههای اجتماعی بخصوص سنگر دفاع از انقلاب اسلامی مطرح باشد.
جدای از دهه ابتدایی انقلاب و سالهای دفاع مقدس که کارکرد بسیج در حوزه مقاومت تجلی یافت و هزاران سرو بیمثال در بستر خویش تقدیم نهال انقلاب کرد و کارنامه درخشانی از ایثار و ایمان را نمایان ساخت، لیکن در دهههای بعد آنطور که باید و شاید از نقش بسیج در عرصههای اجرایی ملی بهره گرفته نشد و دولتهای مختلف از این چشمه جوشان اندیشه و عمل به خوبی بهره نجستند.
بسیج در عرصه سازندگی، بسیج در عرصه علم و اندیشه، بسیج در خودکفایی، بسیج در عرصه بهداشت و درمان حرفهای ارزندهای برای گفتن دارد که دولتها کم و بیش از آن غافل بودهاند و شاید تنها از بخش بسیار کوچکی از این سرمایه عظیم ملی بهره گرفته باشند.
حال در ۴۰ سالگی انقلاب و درست در نقطهای که دشمن منظمترین صف برای مقابله با ملت ایران را تدارک دیده، بسیج رمز عبور از این صفآرایی ناجوانمردانه است تا قامت انقلاب را استوار و رجعت به اندیشههای جهادی را میسر سازد.
هرگز نباید از بسیج و بسیجی در مسیر پیشرفت کشور غافل بود چرا که بسیج لشکر مخلص خداست و در لشکر مخلصین شکست بیمعناست
انتهای پیام