تابناک ایلام::از روزی که سروکله کرونا به صورت جدی در کشور پیدا شد ،تمامی ظرفیت اجتماعی ،بهداشتی ودرمانی کشور در خدمت مقابله با این ویروس قرار گرفت ،از آنجاییکه همه گیری و نبود دارو درمان خاص ازویژگی های مهم این ویروس قلمداد می شود ،رعایت اصول بهداشتی وپروتکل های مراقبتی مهمترین راه برای مقابله با انتشار این ویروس به حساب می آید.
زمانی این توصیه های بهداشتی ومراقبتی می توانند اثرگذار باشند که مردم به آنها عمل کنند ،به این درک برسند که تمامی این تلاش ها ،برنامه ریزی ها ،هدررفت سرمایه ها ،اتلاف انرژی و تحمیل بار مالی به کشور برای نیل به یک هدف است ،"تامین سلامت و حفظ جان مردم " .مردم مخاطرات این ویروس را جدی بگیرند ودرک کنند که همه این اقدامات برای آنهاست ،اما واقیعت اینگونه نیست وبخشی از مردم همیشه در مقابل نظامات حاکمیتی و مقررات دولتی گارد گرفته ورفتاری منتناقض نشان می دهند !
مع الاسف این سالها بدلیل برخی رفتارها ،برنامه ها و نامحرم پنداری مردم از سوی مسئولین کشوری در برهه های گوناگون که نام بردن وتشریح آنها در این مقال نمی گنجد ،این موضوع برای مردم ما به یک رویه معمول تبدیل شده است که توصیه ها ،دستورات وطرح های دولتی وحاکمیتی ولو به نفع آنان را با رفتارهای عجیب تری پس زده وبه صورت خاموش اعتراض خود را به آنان اعلام دارند.
وقتی درجایی مسئولین از مردم می خواهند که صادقانه و داوطلبانه بمنظور کمک به دولت از دریافت یارانه انصارف دهند ،نتیجه آن می شود که کمترین تغییری در شمار یارانه گیران ایجاد نمی شود ،مردم در وقایع و حوادث به جای اعتماد به ارگانهای دولتی ،کمک های خود را به سازمانهای مردم نهاد یا چهره های هنری وورزشی می سپارند.
سالهاست به مردم توصیه می شود ،با تهیه تیزر تبلیغاتی ،دیوار نویسی بکار بستن انواع واقسام شیوه ها که جریمه نقدی آخرین آن می باشد از مردم می خواهند که بخاطر حفظ جانشان ،کمربند ایمنی اشان راببندند ،نتیجه این می شود که راننده خودرو نه تنها خود بلکه به سرنشین توصیه می کند تا لحظه عبور از کنار پلیس ،کمربند را مقابل سینه خود نگه دارند وبعد از عبور رهایش می کنند.تاسوعا ،عاشورا ،شهادت وولادت هم برای این عده فرقی ندارد ،به همه این مناسبت ها به چشم روزی تعطیل برای خوش گذارنی می نگرند ،حروجی اش ترافیک سنگین در مسیر های منتهی به نقاط خوش آب وهوا وتفریحی است .
این شیوه رفتار ونوع اعتراض حتی در سخت ترین وپر خطرترین روزها برای ما ایرانیان ،یعنی همین روزگاری که در آن قرار داریم نمود عینی دارد .در جایی که باید بمانند ،نمی مانند ،در جایی که باید نمانند،می مانند،در زمانی که باید نروند می روند وبالعکس ،این رفتارها به بخشی از منطق اجتماعی ما ایرانیان تبدیل شده است. دولت ونهادها از مردم می خواهند که برای حفظ جانشان در مقابل ویروس کرونا" در خانه بمانند"اما می بینیم که رفتارها برخلاف آنچه که می گویند اتفاق می افتد ،خروجی شهرهامملو از خودرو شهروندان همیشه در صحنه است .
مسئولین وکارشناسان حوزه بهداشت ودرمان داد می زنند که مردم ویروس کرنا را جدی بگیرید ،خطردر کمین است ،آمار مبتلایان وفوت شدگان را بصورت روزانه اعلام می کنند ،اما واکنش بخش قابل توجهی از مردم این است " دارند دروغ می گویند " "بازهم به مردم راستش را نمی گویند" کرونا هم یک بازی سیاسی است " " بابا ول کن اینها بخاطر خودشان می گویند " "کی دیده کسی کرونا بگیره وبمیره " ودهها مورد اینچنینی ؛نتیجه هم این می شود که بازار پر است از آدهای بیخیال،تشیع جنازه ها پر ملات تر و دامن کوه پر می شود از چادرهایی که تنها با زور سرنیزه جمع آوری می شوند !
این روزها مخرب تر وکشنده تر از ویروس کرونا که سالهاست مردم ما به آن مبتلا شده اند ،ویروس "بی اعتمادی مردم به مسئولین" است ،ویروسی که در جان وروح بخش قابل توجه این مردم نفوذ ورسوخ کرده و علایم آن هم همین رفتارهایی است که مردم در مقابل خواست وتوصیه های مسئولین از خود نشان می دهند،ولو به بهای از دست دادن سلامتی خود آنها !
اگر مسئولین ما اعم از حاکمیتی ودولتی از سالها پیش تنها نصف همین برنامه ریزی وتلاش برای مقابله با ویروس کرونا را صرف این می کردند که دل مردم را به دست آورند ،اعتماد آنان را جلب کنند ،الان در مواجهه با چنین وضعیتی یعنی مقابله با کرونا ،لازم نبود تمامی ظرفیت کشور را برای مقابله با آن بکار ببندند ،کافی بود از مردم بخواهند در خانه هایشان بمانند ،مردم هم با اعتماد و اعتقاد در خانه هایشان می ماندند و این همه انرژی از سیستم بهداشت ،درمان وسایر بخش های کشور اتلاف نمی شد.
تنها هزینه برای جلب اعتماد مردم ،روراست بودن با آنان ،صداقت داشتن ،محرم فرض کردن مردم وبیان حقایق موجود برای آنان بود. اگر پلاسکویی آتش گرفت ،اگر سانچی غرق شد ،اگر آزمایش موشکی یا ماهواره بری با شکست مواجه شد ،قرار بود بنزینی گران شود یا یارانه ای قطع شود، یا اگر هواپیمایی اشتباهی هدف خودی قرار می گرفت ،راست حسینی به مردم می گفتند "مردم خوب ما، حقیقت این است"الان وضعیتی به مراتب بهتر بر کشور حاکم بود.
نه حوادث آبانی در کار بود که امروز عدم اعلام آمار کشته هایش به پاشنه آشیل دستگاههای امنیتی وقضایی حاکمیت تبدیل شود ،نه امروزی که مردم به جای اعتماد به آمار مبتلایان و فوت شدگان ناشی از ویروس کرونا ،کلیپهای مجعول ایران اینترنشنال را مبنایی برای عدم صداقت مسئولین قرار دهند !ونه ضرورتی برای این همه فشار وهزینه بمنظور اقناع مردم برای ماندن در خانه !آنهم برای سلامت خودشان!
قطعا کشور از این بحران هم عبور خواهد کرد ،به یقین متوفیان ناشی از این ویروس نه از شهدای جنگ وترور فراتر خواهد رفت ،نه از کشته های تصادف جاده ای و نه از حادثه منا و شهدای مقابله با تروریست های تکفیری !بلکه چیزی که باقی می ماند نحوه مواجهه کشور و عبور از چنین حوادث واتفاقاتی است، آن هم با کمترین هزینه !هزینه هایی که می شود با تدبیر ودوراندیشی از تحمیل بیخودی آن بر کشور جلوگیری کرد.
مسئولین باید از همین امروز کاهش این هزینه ها را کلید بزنند ،نه هزینه می خواهد نه به تخصیص بودجه نیاز دارد ،قدری اهمیت می خواهد ،اهمیت به مردم ،نقش دادن به آنان ،سهیم دانستن اشان در قدرت ،آنان را در عمل ولی نعمت دانستن نه در شعار وسخنرانی ،همیشه مردم را حاکم بر سرنوشت خود وکشور بدانندنه فقط در ایام انتخابات وراهپیمایی ها.
اگر هم اتفاقی افتاد ،حادثه ای روی داد ،مو به موی آن را تا سرحد حفظ منافع ملی کشور برای مردم بگویند ،صادقانه توضیح بدهند ،اگر هم در جایی ودر طرحی شکست خوردند ،برای مردم تشریح کنند .اینجاست که مردم به آنان اعتماد می کنند ودر چنین اوضاعی به توصیه هایشان عمل می کنند ،اگر از آنها بخواهند یاریگر باشند یاری می کنند ،اگر بخواهند در خانه بمانند، حتی اگر برای حفظ جان خودشان که سهل است ،برای حفظ جان حاکمانشان هم باشد نه تنها در خانه خواهند ماند بلکه حاضرند جانشان را هم بدهند !
