به گزارش تابناک قم، انعکاس آینه تمام نمای صفات و اسماء الهی در وجودش به‌وضوح خودنمایی می‌کرد؛ پای‌دررکاب سرداری داشت، کرار که هرگز، گریزی از میدان نداشت تا فاتح نبرد شود؛ همراهی حاج قاسم، چنان قلب و روحش را تسخیر کرده بود که " زندگی بعد از سردار دل‌ها را دوست نداشت" و تا پای جان، وفادار، در کنار مریدش ماند و آسمانی شد.
دوری از وطن و مظلومیتی که شهدای مدافع حرم در نحوه شهادتشان داشتند، جور دیگری با دل‌ها بازی می‌کند؛ پیوسته از اوج زیبایی شهادت شهید حججی و دیگر شهدا سخن می‌گفت و با حسرت، خود را جامانده کاروانشان می‌دانست، "می‌خواست با شهادتش، پوزه استکبار جهانی، به خاک مالیده شود" و در مسیر جهاد تا آخرین‌نفس، روحیه خستگی‌ناپذیرش را حفظ می‌کند.
شهید، معتکف ابدی حریم نور
سرتیم حفاظت سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، همان سرهنگ پاسدار شهید شهروز مظفری نیاست؛ کسی که همچون دیگر شهدا، با دست‌ودل بازی تمام، درراه اسلام از خون خود گذشت و "برای برافراشتن پرچم اسلام نیز، پیوسته بر پیروی از مقام ولایت تأکید بسیار داشت"41 سال از طلوع خورشید زندگی‌اش نگذشته بود که در حادثه تروریستی فرودگاه بغداد در 13 دی‌ماه 98 به کاروان شهدا پیوست.
تیرماه سال 57 یادآور خاطرات تلخ و شیرین انقلاب و زادروز پاسدار شهید مظفری نیا در قم است و بعد از گذشت سال‌ها تلاش و تحصیل و تهذیب، به دلیل علاقه بسیار به خدمت در سپاه قدس، وارد این نهاد شده و خیابان سراج شرق تهران نیز محل زندگی‌اش شد؛ ازآنجایی‌که ارادت قلبی و آرزوی هم‌جواری با کریمه اهل‌بیت (ع) را در دل داشت، پس از شهادتش، معتکف ابدی حریم نور می‌شود.
داغی بر دل مانده فرزندی که پدر شهید را ندید
از این شهید والامقام دو فرزند دختر 11 و 8 ساله به یادگار مانده، به همراه یک فرزند پسری که در زمان وقوع آن حادثه جان‌سوز در آستانه تولد بود و درست، سه ماه و 18 روز پس از شهادت پدر متولد می‌شود آن‌هم بدون درک لحظه‌ای از حضور فیزیکی پدر؛ به خواست شهید مظفری نیا بنا شد فرزند سوم خانواده علیرضا نام بگیرد چراکه او را هدیه‌ای از جانب امام رضا (ع) می‌دانست.
صندوقچه اسرار انسان‌های بزرگ، سینه و دل پرسوزشان است دلی که درب آن، تنها به روی خداوند متعال گشوده می‌شود و ...بنا بر گفته‌های مادر شهید مظفری نیا هیچ‌گاه گلایه‌ای از درد و رنج و مشکلات زندگی نداشت یا حداقل بازگو نمی‌کرد و گذشت و مهربانی‌اش مثال‌زدنی بود و هیچ کار خیری را بر زمین نمی‌گذاشت و پیوسته احترام به پدر و مادر را سرلوحه زندگی خود قرار داده بود.
شهادت بی‌گمان تنها متاعی است که زیبنده بزرگ مردانی چون حاج قاسم سلیمانی و شهید مظفری نیا هاست شهدایی که با دست و دل‌بازی تمام از همه دارایی و جان خود گذشتند تا اسلام و دین پابرجا بماند سال‌ها امنیت کشور به دست پرتوان آن جهادگران مخلص خدایی برقرار بود بی‌آنکه بگذارند آبی در دلمان تکان بخورد اما سؤال اینجاست ما چه کردیم در برابر گذشت و ایثار شهدا؟
جامه سبز و مقدس پاسداری را 12 سال، باافتخار، در جوار مریدش، بر تن داشت و مشقت‌های حضور در مأموریت‌های مختلف را باجان و دل پذیرا بود و در این راه لحظه‌ای ضعف و سستی به خود راه نداد؛ گویا مصداق این مصرع از بیت سعدی "کمال هم‌نشین در من اثر کرد" را سرلوحه تمام امورات زندگی خویش قرار داد و با کمال هم‌نشینی چون سردار، خود را مهیای سفری بی‌بازگشت کرد.
