به گزارش تابناک مازندران ، این روزها خبری در فضای مجازی منتشر شد مبنی بر آن که موزه بابل بنا به اجرای دستور قضایی در هفته ای که در آن بسر می بریم می بایست توسط میراث فرهنگی تخلیه و تحویل مالک یعنی مرکز مدیریت حوزه های علمیه بابل شود در همین راستا نکاتی چند را به عرض می رسانیم.
حدود سیصد و پنجاه سال گذشته یعنی در دوران حکومت شاه سلیمان صفوی شخصی به نام عبدالقادر زرگر مقدار زمینی را در شهر بارفروش وقف و مدرسه علمیه ای در آن بنا نهاد که به مدرسه قادریه معروف شد وی در همان ایام و دیگران سال ها بعد هکتارها زمین کشاورزی و هم چنین دکاکین متعددی را وقف آن مدرسه نموده تا عوایدش صرف اساتید، طلاب و امورات جاری آن مدرسه شود.
آن مدرسه علمیه تا اواخر دوره قاجاریه پابرجا بود تا آن که با روی کار آمدن رضا شاه به دستور شخص شاه مدرسه علمیه تخریب و کلنگ احداث ساختمان بلدیه بارفروش در فرودین سال ۱۳۰۸ در حضور ولیعهد(محمدرضا پهلوی) بر زمین زده شد این ساختمان که تا سال ۱۳۷۴ بعنوان شهرداری بابل فعالیت داشت از سال ۱۳۷۵ تحت عنوان گنجینه بابل (اولین موزه استان مازندران) فعالیت خود را آغاز و تا به امروز نیز به عنوان باعظمت ترین موزه استان استمرار فعالیت دارد.
از سوی دیگر در سال های نخست دهه ی ۱۳۹۰ شمسی با تشکیل مرکز مدیریت حوزه های علمیه بابل، آن مرکز در نخستین اقدام سراغ حوزه های قدیم این شهر از قبیل قادریه(گنجینه کنونی) و قهاریه(مدرسه بدر سابق) که در عصر رضاشاه غصب شده بود رفت و با طرح شکایت در دادگاه موفق به اثبات مالکیت شد و مالکیت آنها را در اختیار گرفت اما در خصوص گنجینه بابل تعامل نموده و راضی به دریافت اجاره بهاء آن هم با مبلغی اندک (شاید به خاطر مردم شهر بابل) شد اما از آنجا که اداره میراث فرهنگی جزو فقیر ترین ادارات به لحاظ بودجه و اعتبار مالی می باشد قادر به پرداخت آن اجاره بهای اندک نیز نشد حال پس از چند سال کاسه ی صبر مدیریت حوزه ها لبریز و خواستار تخلیه موزه و در اختیار گرفتن مکان متعلق به خود شد.
نکته قابل توجه اینجاست از آنجا که میراث فرهنگی بابل چند ساختمان باارزش خود از قبیل خانه نجفی و خانه آقاجان نسب را به مدت ۲۰ الی ۳۰ سال اجاره داده و مکانی برای انتقال اشیاء تاریخی خود ندارد بیم آن می رود که این اشیاء و در کل موزه بابل از بابل خارج و در شهری دیگر اسکان یابد و ضرورت دارد که مسئولین شهرستان بابل بالاتفاق درایت و تیزهوشی به خرج داده و جستجوی چاره نمایند تا ضمن پابرجا ماندن حقوق حوزه به منافع مردم بابل و تاریخ پرسبقه ی این شهر نیز آسیبی نرسد.
در نهایت مرکز مدیریت حوزه های علمیه بابل نیز باید مراقب باشد که خدای نخواسته دود انتقام از رضاشاه به چشم مردم و در نهایت تاریخ شهر بابل نرود و آنها در فروردین سال ۱۴۰۲ با بنای احداثی رضا شاه آنگونه نکنند که رضا شاه با بنای احداثی آنان در فروردین سال ۱۳۰۸ کرد چرا که این بنا اگر چه با فرمان و نظارت پهلوی اول در زمین متعلق به حوزه احداث شد اما هر چه باشد بخشی از تاریخ این شهر است.
۱۹ فروردین ۱۴۰۲
حامد ابراهیم زاده بازگیر