به گزارش تابناک خراسان جنوبی و به نقل از خبرگزاری فارس، ازآنجایی که براساس نظر کارشناسان، کشور ایران با نرخ فعلی زاد وولد در آینده‌ای نه چندان دور با کمبود نیروی جوان و کارآمد مواجه خواهد شد و شاهد افزایش جمعیت سالمند خواهیم بود. شکی نیست که باید فرزندآوری مورد توجه ویژه قرارگیرد و موانعی که بر سر راه وجود دارد برداشته شود تا زوج‌های جوان نگران تأمین معاش و نگهداری از فرزندان خود نباشند.
امروزه اتفاق نامبارکی را درسبک زندگی هایمان شاهد هستیم که براساس آن مظاهر زندگی غربی که مغایر با آموزه‌های اسلامی است درسبک زندگی ایران اسلامی رخنه کرده و بر همین اساس نگاه زوج‌های جوان را به فرزند آوری با شک وتردید همراه کرده است.
بدون شک افزایش جمعیت عامل اقتدار و قدرت جامعه و خانواده است و هرکشوری که ازجوانان غیرتمند و پرانرژی برخوردارباشد؛ تجاوزگران چشم طمع خود را نسبت به آن کشور فرو می‌بنندند.
اهمیت فرزند آوری زمانی بیشتر رخ می‌نماید که پدر و مادر به سنین پیری و سالخوردگی می‌رسند و محیط خانه برایشان به آشیانه‌ای ساکت و بی فروغ تبدیل می‌شود و به دلیل نداشتن فرزند ناچارند ادامه زندگی خویش را در خانه‌های سالمندی یا گوشه‌ای از خانه خاموش، باقی مانده عمرخود را در تنهایی همراه با رنج و بیماری سپری کنند.
فرزند آوری علاوه برهمه مزیت‌های که دارد در کاهش آمار طلاق هم موثراست. براساس نظر کارشناسان و تحقیقات علمی، داشتن هر فرزند می‌تواند به میزان۷ درصد احتمال طلاق را کاهش دهد و لذا فرزند آوری علاوه براینکه باعث نشاط و شاد کامی و سلامت روحی و روانی والدین است می‌تواند در استحکام کانون خانواده نقش به سزایی داشته باشد.
اما اصل ماجرا این است که فرزندآوری و ترویج این فرهنگ زمانی همراه باموفقیت خواهد بود و اعتماد زوج‌های جوان را جلب خواهد کرد که زیرساخت‌های آن فراهم باشد و مشوق‌هایی واقعی درنظر گرفته شود.
اینکه با وعده‌های سرخرمن صحبت از وام ازدواج و خودرو و مسکن داده شود و قوانین خوبی هم مدون شود، اما در مرحله اجرا با چالش مواجه باشد، توصیه به فرزند آوری تأثثیرچندانی نخواهد داشت، چون آنچه زوج‌های جوان با آن مواجه هستند خلاف این وعده‌ها را ثابت می‌کند چرا که یک روز می‌گویند سامانه خراب است روز دیگر سایت بسته است و روز بعد پرداخت وام تعطیل شده و در شرایطی که یک زوج جوان با هزاران مشکل و دریافت وام از چند بانک و صندوق‌های مختلف با کمک والدین توانسته اند برای خود سرپناهی بسازند تازه اول مشکلات آن‌ها شروع می‌شود چرا که ازیک طرف با اقساط کمرشکن وام‌ها و ازسوی دیگر با تأمین هزینه‌های گزاف زندگی مواجه هستند لذا باید مسیر را برای آنان هموار کرد و موانع را برطرف ساخت تا زوج‌های جوان دغدغه فرزند آوری نداشته باشند.
مانع دیگری که بر سر راه فرزند آوری وجود دارد این است که زوج‌هایی که نتوانند برای خود سرپناهی احداث کنند؛ به ناچار باید اجاره نشین باشند و به محض اینکه تعداد فرزند بیشتری داشته باشند اغلب مردم از اجاره دادن منازل خود به خانواده‌های پرچمعیت که بیش از دو فرزند داشته باشند سر باز می‌زنند و یا مبلغ اجاره را افزایش می‌دهند لذا درچنین شرایطی چطور می‌توان انتظارفرزند آوری داشت.
دیگر اینکه یک زوج جوان که هردو کارمند هستند و یک یا دو فرزند خرد سال دارند و در شهرهم هیچ مرکز نگهداری کودک نیست، طبیعی است که دیگر رغبتی به داشتنِ فرزندِ بیشترنخواهند داشت.
به هرحال برای تحقق فرزند آوری باید بسترها را فراهم کرد و مشوق‌های واقعی درنظر گرفت تا زوج‌های جوان نسبت به عواقب داشتن فرزند اعتماد واطمینان داشته باشند و نگران چالش‌های پیش رو برای مسکن، تأمین معیشت و هزینه‌های تحصیل وتربیت آنان نباشند.
کلام آخر اینکه اگر واقعا قصد ترویج فرهنگ فرزندآوری در کشور است که هست، باید حمایت واقعی از زوج‌های جوان و ارائه خدمات بی، چون چرا و آسان ازخانواده‌ها و مادران بار دار و تأمین و رفع مشکلات مالی واقتصادی، بهداشت و درمان رایگان و معیشت خانوار‌ها به خصوص برای دهک‌های پائین به جد در دستور کارقرار گیرد والا فرزند آوری شعاری خواهد بود که به این زودی‌ها محقق نخواهد شد.