انتخابات مجلس در پیش است و باز هم "بازار وعده های" نامزدهای انتخابات داغ می شود.
هر نامزدی به فراخور بینش و دانشش به مردم حوزه انتخابیش وعده های سر خرمن زیادی می دهد.
در هر دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی همواره بسته های خوش آب و رنگی از وعده ها و آرزوهای مختلف برآورده نشده رای دهندگان ،از سوی نامزدهای انتخاباتی جهت جلب اعتماد مردمی و پر شدن هر چه بیشتر سبد آرای خویش در حوزه های انتخاباتی از زبان جاری و منعقد کلامی می شود.
اما آیا واقعا رفتن به مجلس برای تحقق وعده هاست یا تمشیت امور کشور ؟!
به راستی چرا از منظر مردم نماینده خوب شخصی است که بهترین وعده ها را بدهد؟
"شهرمان را قدرت اول اقتصاد ایران می کنم"
"هزاران شغل ایجاد می کنم"
"فقر را ریشه کن می کنم"
"قول میدهم که این کار را عملی کنم"و....
از رایج ترین وعده هایی است که این روزها بعضی از کاندیداها در همین ابتدا و در روزهای اول شروع تبلیغات برای جلب رای مردم به زبان می آورند.
وعده هایی که یا در حوزه اختیارات نماینده نیست یا غیر عملی یا نوعی تدلیس (فریب) است که برخی از آن استفاده می کنند.
هر چند این روزها مردم وعده های غیر عملی را تشخیص می دهند و به کاندیدایی که می بینند برای جمع کردن رای وعده های دروغ می دهد، رای نمی دهند ،اما با این همه این سوال به وجود می آید که آیا نظارت یا قانونی وجود دارد که با نامزدهای انتخاباتی که وعده های واهی و دروغ می دهند ،برخورد کنند؟
نامزدهای محترمی که مبادرت به این کار می کنند را به این نکته متوجه می کنیم که اینگونه رای جمع کردن قطعا با مبادی اخلاقی و اصولی سازگار نیست و مطمئنا برای آینده آنها مشکل ساز خواهد بود چرا که در صورت پیروزی در انتخابات به جای پرداختن به امور اساسی و بنیادی باید به مسائل فردی و شخصی بپردازند که شاید هیچ ارزش اجتماعی نداشته باشد.
اینگونه رفتارها نوعی امید غیر واقعی و انتظار نامعقول را در جامعه ایجاد خواهد کرد و کار را برای آنهایی که صادقانه قصد کار و تبلیغ و خدمت به مردم را دارند مشکل می سازد و این خود جفای دیگری است به جامعه از سوی اینگونه نامزدها.
آیا اینگونه دعوت افراد به شرکت در انتخابات به نوعی ایجاد فرهنگ سهم خواهی نیست؟ و آیا جامعه را به سمت منفعت گرایی سوق نمی دهد؟
ایجاد این توقع غیر منطقی و غیر عقلائی برای مردمی که در پی حل مشکلات خود هستند و بعد بی توجهی به آن مطمئنا نوعی دلسردی به کارکرد نظام و انقلاب را پیش خواهد آورد و بلا شک خیانت به مبانی انقلاب و نظام خواهد بود که در دوره های بعد موجبات دلسردی مردم و کاهش حضور در پای صندوق های رای را فراهم می آورد .
آیا این خیانت به آرمان های نظام ، انقلاب و شهدا نیست ؟
الهام قنائی ،خبرنگار
