جامعه مصرف زده،دولت بدهکار،خودروی بنجل

«آمار خودروی صفر پیش فروش از مرز 70 هزار دستگاه گذشت»

سی رایت میلز جامعه شناس سیاسی اوایل قرن بیستم امریکا کتابی برای طبقه با نفوذ در امریکا نگاشته و در آن کتاب ادعای جالبی مطرح می کند. او معتقد است که حکومت امریکا، نه توسط دولتمردان امریکایی بلکه توسط سه طبقه مجزای از هم اما مشترک المنافع اقتصادی-سیاسی ، مدیریت می گردد.

او به دنبال استدلالات پیچیده ارقام و رقمی می رود .اما ما همینجا راه خود را از او جدا می کنیم و هزاران مایل به شرق سفر می کنیم تا به کشورخودمان،ایران برسیم.

متاسفانه در مورد ایران باید بگوئیم علیرغم شعار های انقلابی و مذهبی بسیار با ارزشی که در کشورمان گروه های سیاسی و اجتماعی و .. سر داده اند با واقعت های بسیار تلخی مواجهیم.

بافت فرهنگی جامعه تحت تاثیر انگاره های مصرف گرایی قرار دارد تا جائیکه حتی مذهبیون و حزب اللهی های جامعه نیز بدان مبتلا گردیده اند. متاسفانه همه چیز در ایران با معادل ریالی آن سنجیده می شود. مدرک دکتری چقدر درآمد دارد ؟؟؟ به همان میزان نیز مورد احترام است و به همان میزان احترام نیز، ولع برای بدست آوردن آن وجود دارد. این داستان البته بدینجا ختم نمی گردد. ازدواج ها و طلاق ها و متعاقب آن جنگ های مهریه ای نمونه دیگری از تغلب روحیه مادی گرایانه در کشور است.مهمترین شرط ازدواج حتی در بساری از خانواده های مذهبی نیز مسائل مادی است.

ریال بیشتر، مصرف بیشتر

کوتاه سخن اینکه در بسیاری از مواقع،هرچقدر ریال بیشتری داشته باشی احترام بیتشری داری و بنابراین بیشتر می توانی مصرف کنی و این دور باطل ارزش مصرف گرایی در حال چرخه است. در این حال که ما مردم، گرفتار مادیات و مصرف گرائی شده ایم دولت نیز متاسفانه در اثر سیاست های غلط سالیان گذشته رفته رفته بدهکار تر شده است. جامعه ای که افراد آن به فکر تولید نباشند و مصرف را اولویت خود سازند به دولت حاکمه نیز به نحوی پیغام می دهند که برای تلاش انگیزه ای ندارند.

البته این فرهنگ فقط مردم را در برنمی گیرد، بعنوان مثال تلاش بسیاری از سیاسیون برای کسب مدارج دکتری در مراکزی که، به «پول بده مدرک بگیر» شهره اند را نظاره کنید.

دولت آسوده طلب

دولت بجای حمایت از تولید، پول نقد را به مردم می سپارد تا زمینه رضایت شان برای رای دهی را مهیا نماید و این به قیمت شکستن چرخ های تولید در کشور محقق می شود. دولت اما مشکلات عدیده ای دارد که چاره آن نیز جز مصرف مردم نیست.

این دور باطل مدام در حال چرخش است و پایان ندارد.دولت تکنولوژی مناسبی برای تولید خودرو ندارد. یعنی سازمان های تنبل دولتی بخصوص کارخانجات شبه دولتی خودروسازی نیز مصرف گرا بوده اند و همیشه چشم به راه تکنولوژی وارداتی بوده اند(به گزارش آقای علیلو نماینده شبستر مراجعه کنید)

بهر تقدیر دولت برای فروش خودروهای بنجل خود مشتری نیاز دارد. چون این تولیدات ارزش صادرات ندارد و از طرفی اقتصاد جامعه در حال رکود است، نشانه گیری دولت شکل می گیرد. تحریک مصرف مردم.

ترویج مصرف، شکست پویش خودرو نخریم

خودرو با وام. این بهترین خبر برای مصرف گرایانی است که بدنبال خرید خودرو صفر هستند. اما یک جای کار می لنگد همین مردم در شبکه های اجتماعی سه ماه تمام به هم پیام می دادند خودرو نخریم. اما همه معادلات به نحوی راه حل دارند.از آنجائیکه در شبکه های اجتماعی برای نخریدن خودرو صفر قیمت بالای آن را بهانه کرده بودندچاره کار تشویق بزرگتر تشخیص داده می شود.، دولت مردم را تا حد توان تشویق می کند، بجای بهره 24 درصد این بار تصمیم می گیرد بهره 16 درصد را اعمال کند واین یعنی تحریک اساسی مصرف کننده. و این داستان همچنان ادامه دارد.

بسیاری از عقلا، به درستی سئوال می کنند، چرا این تحریک مصرف برای مسکن اتفاق نیفتاد جائی که صدها صنعت مرتبط با آن می توانست جان بگیرد و چرخه های تولید اساسی کارخانه ها بدرستی بچرخند. پاسخ را سی رایت میلز داده است . کتاب او را بخوانید لطفا.