ستاره اي بدرخشيد و ماه مجلس شد...

به گزارش تابناک یزد،بيست و هفتم رجب، محمد امين(ص) در غار حرا كه ميعادگاه او و پروردگار بي همتايش بود با وحي جبرئيل و نزول سوره ي علق به پيامبري برگزيده و پرچمدار دعوت الهي به دين اسلام شد. اسلام آيين و چراغ راه هدايت بشر براي رسيدن به سعادت واقعي و حقيقي است.
هنگامي كه رسول اكرم(ص) عهده دار رسالت الهي شدند، شبه جزيره ي عربستان شرايط اجتماعي و فرهنگي نامناسبي داشت. به همين دليل پيامبر اسلام، نخست دعوت به اسلام را به مدت سه سال مخفيانه و از نزديكان خويش آغاز كردند.
نخستين كساني كه به دين اسلام ايمان آوردند، دو تن از بزرگان تاريخ بشريت و نماد انسانيت، حضرت خديجه(س) و حضرت علي(ع) بودند كه همراه و هميار رسول اكرم(ص) در راه گسترش اين آيين آسماني شدند.
هنگامي كه اسلام به وسيله ي انسان هايي حق طلب پذيرفته شد و به مرور شرايط دعوت آشكار فراهم آمد، حضرت محمد(ص) به فرمان ايزد منان دعوت به اين دين توحيدي را آشكارا و همگاني كرد.
خالق يكتا به وسيله ي وحي به نبي مكرم(ص) فرمان داد و فرمود: «آشكارا آن چه را مأموريت داري بيان كن و از مشركان روي گردان؛ ما شر استهزاء كنندگان را از تو دور مي كنيم.»
دين اسلام كه در تضاد با جاهليت و تبعيض بود، براي مشركان و ستمگران قابل پذيرش نبود به همين دليل آنان به مخالفت و دشمني با فرستاده ي الهي برخاستند و شرايط سخت و دشواري را براي حضرت محمد(ص) و پيروانش به وجود آوردند.
اين امر سبب شد تا پروردگار، فرمان هجرت به شهر مدينه را صادر كند و اين چنين پيام آور وحي به همراه اصحاب شان راهي آن ديار شدند و برگي ديگر از تاريخ اسلام ورق خورد. اين هجرت فصل تازه اي را به روي حضرت محمد مصطفي(ص) و اسلام گشود و مبدا تاريخ مسلمانان قرار گرفت.
مردم مدينه از دين اسلام و پيامبر رحمت و مهرباني، استقبال كردند و اين دين را با جان و دل پذيرفتند. رسول اكرم(ص) مسجدالنبي را با ياري مردم در اين شهر بنا نهادند كه پايگاه بزرگي براي گسترش و ترويج دين اسلام شد. حضرت محمد(ص) در مدينه منشور حكومتي اسلام را پايه ريزي كردند و همگان را براي اداره ي حكومت فرا خواندند.
پس از گذشت سالها، اسلام نه تنها در سراسر شبه جزيره ي عربستان گسترش يافت بلكه پيام اين دين مبين به سرزمين هاي ديگر نيز رسيد و افراد بسياري به اسلام روي آوردند.
پيامبر اكرم(ص) در سال هشتم هجرت تصميم به فتح مكه گرفتند و با ياران خويش رهسپار مكه شدند. سپاه اسلام به آن ديار رسيد و مكه فتح و بت ها به فرمان آخرين فرستاده ي الهي در هم شكسته شد و پيروان دين اسلام به موفقيت بزرگ ديگري دست يافتند.
پيامبر اكرم(ص) در سال دهم هجرت براي مراسم حج به مكه رفتند و پس از برگزاري حج در راه بازگشت به شهر مدينه در محلي به نام غديرخم، حضرت علي(ع) را به عنوان ولي و جانشين خويش معرفي كردند.
سرانجام حضرت محمد(ص) پس از گذشت چند ماه در 28 صفر سال يازدهم هجري قمري در 63 سالگي چشم از جهان فروبستند و به ديار حق شتافتند و مسلمانان بزرگترين حامي و تكيه گاه خويش را از دست دادند.
حضرت محمد مصطفي(ص) آينه ي انسانيت، شجاعت، ايثار، رشادت، بزرگي، معنويت و عدالت بودند و براي بشريت همچون ستاره اي درخشان محسوب مي شدند. ايشان در روزگاري كه ظلمت و تباهي در سراسر اين گيتي سايه افكنده بود، چراغ راه هدايت ساكنان زمين براي رسيدن به سعادت دنيوي و اخروي شدند.
در پايان گزيده اي از سخنان معصومان درباره ي مبعث پيامبر(ص) را مرور مي كنيم:

** حضرت فاطمه(س): پروردگار بزرگ، به پايان همه ي كارها دانا بود و بر دگرگوني هاي روزگار در محيط بينا و به سرنوشت هر چيزي آشنا. محمد صلي الله عليه و آله را برانگيخت تا كار خود را به اتمام و آنچه را مقدر ساخته به انجام رساند... پس خداي بزرگ تاريكي ها را به نور محمد روشن ساخت و دل ها را از تيرگي كفر بپرداخت و پرده هايي را كه بر ديده ها افتاده بود، به يكسو انداخت.

** حضرت علي(ع): خداوند، حضرت محمد را به حق برانگيخت تا بندگان خود را از پرستش بت ها رهايي بخشد و به پرستش خود راهنمايي كند و آنان را از پيروي شيطان نجات دهد و به اطاعت خود كشاند... خداي سبحان براي وفاي به وعده ي خود و كامل گردانيدن دوران نبوت، حضرت محمد را مبعوث كرد؛ پيامبري كه از همه ي پيامبران، پيمان پذيرش نبوت او را گرفته بود. نشانه هاي او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارك بود.