مسجد کبود تبریز یا همان فیروزه جهان اسلام روزهای رنج باری را در سایه بی تدبیریها سپری می کند
"مسجد کبود میراث جهانی است ، متعلق به همه مردم جهان است ، ثبت جهانی شده ، مال من وشما و مردم تبریز وایران نیست مسجدی 700 ساله است"
این سخنان فرزین حق پرست، مدیر کل میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی آذربایجان شرقی در نشست خبری اخیر خود است که در جواب سوال یکی از خبرنگاران در مورد آخرین وضعیت اسف بار مسجد کبود تبریز و اقدامات انجام شده توسط این اداره کل است.
واقعیت این است که مسجد کبود تبریز یا همان فیروزه جهان اسلام این روزها اصلا حال و روز خوشی ندارد و با رنج های فراوانی بر سیطره تاریخی خود بر سایر مساجد کهن شهر ادامه می دهد و چونان صدها سال گذشته در برابر همه بی مهریهای انسان و طبیعت همچنان سراپا ایستاده است.
چندی قبل بود که دستور موکت نمودن این مسجد و اقامه نماز جماعت ظهر و عصر و نیز مغرب و عشا در آن داده شده و نمازهای بی رونق جماعت در این مسجد با توجه به نزدیکی زیاد با دو مسجد مهم شهر تبریز یعنی کریم خان و شهیدی برگزار شد، امری که با وجود استحباب و نیز ضرورت اقامه نماز جماعت ، مسجد کبود را از هویت تاریخی و پذیرایی گردشگران محروم تر کرد و گردشگران خارجی کمتری حاضر به بازدید از مسجد موکت شده و درآوردن کفش بودند.
البته امکان بازدید بدون کفش از مساجد مهم و تاریخی کشور مانند مسجد امام اصفهان نیز صورت می گیرد و امر جدید و بدعت تازه ای در این میان نیست و علاوه بر آن کاربری شناخته شده مسجد کبود در طی سالها به صورت یک مکان تاریخی درآمده تا مکان مذهبی و محلی برای انجام شعائر دینی و این در حالی است که مسجد تاریخی کریم خان در فاصله چند ده متری این مسجد تماما کاربردی مذهبی داشته و با استقبال مردم نیز مواجه می شود.
گذشته از این موضوع جنجالی ،محوطه مسجد کبود و رواقهای آن نیز امسال میزبان نمایشگاه نوروزی نبود و سال گذشته " با این کنایه معروف که مسجد محل فروش کوفته تبریزی نیست " عملا نمایشگاه نورزوی نیز در این محل تعطیل شد و فیروزه جهان اسلام غریبتر از همیشه چشم انتظار میهمانان نوروزی گردید.
در ماه های گذشته نیز همسایه های این اثر جهانی و دوستداران تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم ، صبح خود را با منظره ای دردناک آغاز کردند و دیدن کارگران لوله کشی که دیوارهای مسجد را بی رحمانه برای گاز کشی سوراخ می کردند آنان را در بهت و حیرت و البته تاسف زاید الوصف فرو برد.
واقعیت این است که این مکان تاریخی اساسا نیازی به گاز شهری ندارد و در آن نه پخت و پز صورت می گیرد و نه نیازی به گرمایش مستمر دارد و می توان با همان شیوه های تاریخی فضای این مسجد را برای بازدید کنندگان گرم نمود و البته که برای آنان شیوه گرم شدن مسجد به سبک سنتی جذابتر خواهد بود.
از طرف دیگر خطرات احتمالی در مورد انفجار ناشی از لوله کشی گاز و خطراتی از این دست هر چند با احتمال اندک نیز ضرورت توجه بیشتر به مسایل ایمنی و مهمتر از آن حفظ این ینای تاریخی را می رساند.
اگر نه این است که این بنا اثری جهانی و متعلق به تاریخ بشریت است که ثبت جهانی شده پس در حفظ آن در برابر همه انسانها مسئول بوده و باید پاسخگو باشیم.