کارگردان فیلم «۲۱ روز بعد» گفت: فیلم‌های کودکان و نوجوانان در زمان کودکی ما زنده بود و ما از آن سینما ارتزاق می‌کردیم اما در یک دهه گذشته این چرخه متوقف شده است.
این روزها بازار فیلم‌های کودکان و نوجوانان در اصفهان داغ است و کودکان و نوجوانان زیادی در اصفهان در کنار خانواده‌هایشان برای دیدن فیلم های اکران شده در این جشنواره به سینما می‌روند.
فیلم سینمایی «۲۱ روز بعد» از جمله فیلم هایی است که در این جشنواره مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. از این رو گفت و گویی را با سید محمدرضا خردمندان، نویسنده و کارگردان جوان این فیلم سینمایی انجام داده‌ایم که متن آن در ذیل آمده است.
حال این روزهای سینمای کودک و نوجوان و جشنواره بین المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان را چگونه می بینید؟
امسال به نظر می‌رسد اتفاقات خوبی در جشنواره در حال رقم خوردن است؛ دیشب زمانی که وارد سینما شدم، دیدم که جشنواره با شور حال در حال برگزاری است و اینها بارقه‌های امید برای فیلم‌های کودکان و نوجوانان به حساب می آید. اما در مجموع حال سینمای کودکان و نوجوانان در کشور ما اصلا خوب نیست. من با همه امیدی که به آینده این سینما دارم اما در حال حاضر شرایط مناسب نیست، سرمایه‌گذاری در این زمینه آنگونه که باید باشد، وجود ندارد و به طور کلی انگار که قطار سینمای کودک و نوجوان از ریل خارج و یا در نقطه ای متوقف شده است و در چرخه صنعت سینما قرار ندارد.
شما به تغییر در سینمای کودکان و نوجوانان امروز و گذشته اعتقاد دارید؟
یک زمانی، سینماگران وقتی به پختگی می رسیدند تازه می آمدند و در حوزه سینمای کودک و نوجوان کار می کردند؛ بسیاری از کارگردانان بزرگ کشور در سابقه کاری خود، برای کودک و نوجان نیز فعالیت هایی داشته اند. نسل ما نیز با آن فیلم ها پر و بال گرفتیم، تخیلمان رشد کرد و خیلی از مفاهیمی را که شاید امروز الگو و سرلوحه زندگیمان است، دقیقا ریشه‌اش در همان فیلم‌هایی است که آن زمان تولید می‌شد. فیلم‌های کودکان و نوجوانان در زمان کودکی ما زنده بود و ما از آن سینما ارتزاق می‌کردیم اما در حال حاضر و حداقل در یک دهه گذشته این چرخه متوقف شده است و به خصوص نوجوانان از داشتن محصولات سینمایی متناسب با سن خود محروم هستند.
آیا به نظر شما وقفه یک ساله جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان در ارتقای آثار فیلمسازان موثر بود؟ آیا فیلمسازان توانستند از این فرصت یکساله استفاده کنند؟
در وهله اول باید دید که چرا این یکسال وقفه وجود داشته است؛ به نظر من این وقفه یکساله به دلیل نبود تعداد آثار سینمایی در حوزه کودک و نوجوان بوده است؛ یعنی به تعداد کافی اثر وجود نداشته است تا با آن بتوان یک جشنواره را برگزار کرد و همین جا باید مقداری تامل کنیم که چرا چنین اتفاقی افتاده است.
پیشنهادم این است که جشنواره کودک باید هر سال برگزار شود اما باید سیاست‌گذاری‌های جشنواره بسیار جدی‌تر انجام گیرد و حداقل باید در جشنواره ۱۵ فیلم مناسب تولید شود چیزی که خوراک کودکان و نوجوانان در طول سال تحصیلی‌شان است و باید به گونه‌ای فیلم سینمایی تولید شود که حداقل یک فیلم در هفته یا در ماه ببینند، حتی بهتر است زنگ سینما در مدارس وجود داشته باشد.
از نظر محتوایی چه کمبودهایی در سینمای کودکان و نوجوانان وجود دارد؟
مهم‌ترین مشکل سینمای کودک و نوجوان به محتوا باز می‌گردد، همان چیزی که گریبان سینمای بزرگسال ما را گرفته و ما سال‌هاست که حتی در جشنواره فیلم فجر هم شاهد فیلم نامه‌های خوب نیستیم. این موضوع به صورت مضاعف در سینمای کودک و نوجوان مشاهده می‌شود.
آیا برای تولید فیلم‌تان برای کودکان و نوجوانان از خود کودکان نیز مشاوره می‌گیرید؟
من از کودکی و نوجوانی خودم مشاوره گرفته ام؛ بسیاری از بخش‌های فیلم ۲۱ روز بعد به تجربیات شخصی خودم باز می‌گردد و البته سعی کردم خیلی به روزتر آن را ببینم. اما قطعا در هر پروژه‌ای مشاوره از افراد چه کودک و چه بزرگسال که آگاه باشند، می‌تواند موثر واقع شود.
به عنوان نمونه برای تولید فیلم ۲۱ روز بعد، زمان زیادی را در گیم‌نت‌ها گذراندم تا با فضای بچه‌ها در گیم نت‌ها بیشتر و از نزدیک آشنا شوم و فضای رفاقتی بچه‌ها را در این محل‌ها رفتارشناسی کردم. برای اینکه یک فیلم باورپذیر شود و مخاطب با بتواند با قصه فیلم همزادپنداری کند، حتما باید آن چیزی را که در پرده سینما مشاهده می‌شود به واقعیت‌های جامعه نزدیک باشد و طبیعی جلوه کند چرا که در غیر این صورت ارتباطی بین فیلم و فیلمساز با مخاطب اتفاق نمی‌افتد.
فیلم سینمایی «۲۱ روز بعد» از جمله فیلم هایی است که در این جشنواره مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. از این رو گفت و گویی را با سید محمدرضا خردمندان، نویسنده و کارگردان جوان این فیلم سینمایی انجام داده‌ایم که متن آن در ذیل آمده است.
حال این روزهای سینمای کودک و نوجوان و جشنواره بین المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان را چگونه می بینید؟
امسال به نظر می‌رسد اتفاقات خوبی در جشنواره در حال رقم خوردن است؛ دیشب زمانی که وارد سینما شدم، دیدم که جشنواره با شور حال در حال برگزاری است و اینها بارقه‌های امید برای فیلم‌های کودکان و نوجوانان به حساب می آید. اما در مجموع حال سینمای کودکان و نوجوانان در کشور ما اصلا خوب نیست. من با همه امیدی که به آینده این سینما دارم اما در حال حاضر شرایط مناسب نیست، سرمایه‌گذاری در این زمینه آنگونه که باید باشد، وجود ندارد و به طور کلی انگار که قطار سینمای کودک و نوجوان از ریل خارج و یا در نقطه ای متوقف شده است و در چرخه صنعت سینما قرار ندارد.
شما به تغییر در سینمای کودکان و نوجوانان امروز و گذشته اعتقاد دارید؟
یک زمانی، سینماگران وقتی به پختگی می رسیدند تازه می آمدند و در حوزه سینمای کودک و نوجوان کار می کردند؛ بسیاری از کارگردانان بزرگ کشور در سابقه کاری خود، برای کودک و نوجان نیز فعالیت هایی داشته اند. نسل ما نیز با آن فیلم ها پر و بال گرفتیم، تخیلمان رشد کرد و خیلی از مفاهیمی را که شاید امروز الگو و سرلوحه زندگیمان است، دقیقا ریشه‌اش در همان فیلم‌هایی است که آن زمان تولید می‌شد. فیلم‌های کودکان و نوجوانان در زمان کودکی ما زنده بود و ما از آن سینما ارتزاق می‌کردیم اما در حال حاضر و حداقل در یک دهه گذشته این چرخه متوقف شده است و به خصوص نوجوانان از داشتن محصولات سینمایی متناسب با سن خود محروم هستند.
آیا به نظر شما وقفه یک ساله جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان در ارتقای آثار فیلمسازان موثر بود؟ آیا فیلمسازان توانستند از این فرصت یکساله استفاده کنند؟
در وهله اول باید دید که چرا این یکسال وقفه وجود داشته است؛ به نظر من این وقفه یکساله به دلیل نبود تعداد آثار سینمایی در حوزه کودک و نوجوان بوده است؛ یعنی به تعداد کافی اثر وجود نداشته است تا با آن بتوان یک جشنواره را برگزار کرد و همین جا باید مقداری تامل کنیم که چرا چنین اتفاقی افتاده است.
پیشنهادم این است که جشنواره کودک باید هر سال برگزار شود اما باید سیاست‌گذاری‌های جشنواره بسیار جدی‌تر انجام گیرد و حداقل باید در جشنواره ۱۵ فیلم مناسب تولید شود چیزی که خوراک کودکان و نوجوانان در طول سال تحصیلی‌شان است و باید به گونه‌ای فیلم سینمایی تولید شود که حداقل یک فیلم در هفته یا در ماه ببینند، حتی بهتر است زنگ سینما در مدارس وجود داشته باشد.
از نظر محتوایی چه کمبودهایی در سینمای کودکان و نوجوانان وجود دارد؟
مهم‌ترین مشکل سینمای کودک و نوجوان به محتوا باز می‌گردد، همان چیزی که گریبان سینمای بزرگسال ما را گرفته و ما سال‌هاست که حتی در جشنواره فیلم فجر هم شاهد فیلم نامه‌های خوب نیستیم. این موضوع به صورت مضاعف در سینمای کودک و نوجوان مشاهده می‌شود.
آیا برای تولید فیلم‌تان برای کودکان و نوجوانان از خود کودکان نیز مشاوره می‌گیرید؟
من از کودکی و نوجوانی خودم مشاوره گرفته ام؛ بسیاری از بخش‌های فیلم ۲۱ روز بعد به تجربیات شخصی خودم باز می‌گردد و البته سعی کردم خیلی به روزتر آن را ببینم. اما قطعا در هر پروژه‌ای مشاوره از افراد چه کودک و چه بزرگسال که آگاه باشند، می‌تواند موثر واقع شود.
به عنوان نمونه برای تولید فیلم ۲۱ روز بعد، زمان زیادی را در گیم‌نت‌ها گذراندم تا با فضای بچه‌ها در گیم نت‌ها بیشتر و از نزدیک آشنا شوم و فضای رفاقتی بچه‌ها را در این محل‌ها رفتارشناسی کردم. برای اینکه یک فیلم باورپذیر شود و مخاطب با بتواند با قصه فیلم همزادپنداری کند، حتما باید آن چیزی را که در پرده سینما مشاهده می‌شود به واقعیت‌های جامعه نزدیک باشد و طبیعی جلوه کند چرا که در غیر این صورت ارتباطی بین فیلم و فیلمساز با مخاطب اتفاق نمی‌افتد.
منبع: مهر
