به گزارش تابناک یزد،پوریا اخواص(خواننده و عضو گروه هم‌آوایان) درباره شرایط این روزهای موسیقی به خبرنگار ایلنا گفت: رشد مقوله‌ی هنری منوط به شرایط ابراز ورود هر هنرمند و فراهم آوردن بستری برای عرضه‌ی محصول هنری صاحب اثر است و صد البته وقتی برای یک هنرمند (خواننده یا نوازنده) مجالی برای ابراز وجود نیست و موقعیت‌ها محدود شده است؛ حضور صداها و رنگ‌های متفاوت در موسیقی ایران روزبه‌روز محدودتر می‌شود.
او ادامه داد: در این میان تنها کسانی که به نوعی توانسته‌اند شانسی برای ظهور و بروز پیدا کنند؛ دیده می‌شوند. ما برای اینکه موسیقی و آواز در خانه‌های مردم جاری شود؛ نیاز داریم دسترسی به هنر خوب و ارزشمند را برای مردم فراهم سازیم. ایجاد این دسترسی در هر جامعه‌ای که به رشد و تعالی فرهنگی می‌اندیشد؛ واجب و لازم است.
این خواننده با بیان اینکه شک ندارم این روزها حال موسیقی خوب نیست؛ اظهار داشت: بهبود شرایط موجود؛ حمایت بزرگان موسیقی و البته دولت را می‌طلبد. من فکر می‌کنم صداوسیما دیگر مخاطب محدودی دارد که البته برای آن مخاطب نیز نمی‌تواند موسیقی درستی ارائه کند از طرف دیگر دولت‌ها هم علاقه‌ای به کمک ندارند. امیدوارم که خود موزیسین‌ها حداقل به فکر یکدیگر باشند.
اخوص در ادامه به سایت "کمپین من از موسیقی حمایت می‌کنم" اشاره کرد و گفت: اخیرا صفحه کمیپین حمایت از موسیقی را در فضاهای مجازی دنبال می‌کردم و نکته‌ای حواسم را جلب کرد. در این فضا همه از دانلود نکردن اثر هنری صحبت می‌کنند اما هیچکس فکر نمی‌کند که برای بقای این هنر و صیانت از آن چه کردیم؟
وی افزود: در جامعه‌ای که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز برگزاری کنسرت صادر می‌کند ولی هنرمند همچنان روی صحنه هم بیمه نیست و هر لحظه بیم کنسل شدن کنسرت را دارد؛ آیا مشکل ما دانلود کردن یا نکردن موسیقی‌ست؟ فکر می‌کنم این روزها مشکل ما پیش و بیش از این‌هاست. حتی با فرض اینکه مشکل دانلود کردن موسیقی هم حل شود؛ این هنرمند نیست که سود می‌کند بلکه ناشر و فروشندگان هستند.
این خواننده موسیقی سنتی درباره حقوق هنرمندان در پخش آلبوم‌ها و آثار هنری توضیح داد: در ارائه یک آلبوم موسیقی، ناشران و فروشندگان آلبوم بیشترین سود را می‌برند و تقریبا هنرمند سود قابل توجهی به واسطه ارائه آلبوم دریافت نمی‌کند. بسیار دیده‌ام که ناشران از حقوق هنرمند دفاع نکردند و به راحتی صاحب اثر شدند. در این شرایط هنرمند هیچگاه ذی نفع اثر خود نخواهد بود.
اخواص درباره شرایط آواز و تدریس آکادمیک آن در ایران بیان کرد: خیلی از اساتید موسیقی، از گذشته تا امروز مکتب خاص خود را دارند و روایت شخصی خود را برای هنرجویان ارائه می‌کنند. مسئله‌ی نبود شیوه‌ای مدون در بحث صداسازی و اصول اولین تکنیک آواز؛ رفته‌رفته ممکن است دانشجو را در سلامت صدا، دچار مشکل کند.
او ضمن اینکه وجود الحان متفاوت در آموزش ردیف را مثبت خواند؛ افزود: در ابتدا از وجود گویش‌ها و بیان‌های متفاوت گفتم. فکر می‌کنم وجود همین نگاه‌های متفاوت باعث ایجاد المان‌های متفاوتی در آواز می‌شود و البته در تدریس ردیف نیز وجود این تفاوت‌ها؛ رنگ و لحن‌های منحصربه‌فردی را ایجاد می‌کند. شاید این تنها مزیت وجود یک روش منطبق بر اصول آکادمیک باشد.
عضو گروه هم‌آوایان درباره تدریس آواز در ایران گفت: متاسفانه در ایران هیچگاه ضرورت توجه به تدریس آکادمیک آواز احساس نشده است و هنرستان‌ها و دانشگاه‌های موسیقی نیز اقدام موثری برای این کار انجام ندادند. مراکز خصوصی تدریس موسیقی مثل آموزشگاه‌ها نیز همچنان بی‌آنکه روش جدیدی را به کار بیاندازند؛ راه خود را ادامه می‌دهند.
وی افزود: اخیرا در مراکز علمی کاربردی؛ امکان تدریس رشته آواز فراهم شده است و من نیز برای تدریس در این مراکز دعوت شدم. باید بگویم که شرایط این مراکز به گونه‌ای‌ست که اکثر دانشجویان آن هیچ شناختی از موسیقی و آواز ندارند و صرفا برای اخذ مدرک به آنجا وارد شدند. جالب اینجاست که وقتی با آنها صحبت می‌کردم؛ متوجه شدم که نه تنها شناختی از اصول اولیه یادگیری موسیقی را ندارند بلکه حتی سلیقه‌ی شنیداری آنها هم موسیقی سنتی ایران نیست. چنین مساله‌ای مایه‌ی تاسف نظام آموزشی ماست.