آفرینش/ « "زندگی سلحشورانه" مردم در سیستان » عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
کد خبر: ۸۱۴۲۰۵
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۳۹۸ - ۰۹:۲۸ 15 January 2020

به گزارش «تابناک تهران»؛ دیدن صحنه های غمبار از جریان سیل در خانه و کاشانه مردم سیستان دل هر انسانی را متأثر از غم و اندوه چهره های مردم رنج دیده این دیار می کند. در روزگاری که زندگی به زعم خودشان عادی در جریان بود، آنها از امکانات اولیه رفاهی همچون آب آشامیدنی سالم، برق و گاز و اینترنت محروم بودند. برای رفتن به مدرسه باید بچه ها را به فاصله 100 کیلومتر دورتر می فرستادند و برای زدن یک آمپول باید به بیمارستان شهر می رفتند. درحالی که نه جاده و راه مناسبی داشتند ونه امکانات نقلیه عمومی برایشان فراهم بود. چه بسیار مادران بارداری که جان خود و فرزندشان در این کوره راه ها تلف شد.

اما امروز زندگی برای آنها عادی نیست، سیل همان خانه های خشت و گلی و همان کپرها را برده و اسباب و لوازم ساده را نابود کرده است. سرمایه زندگی آنها گوسفندان و احشامشان بود که همه در سیل خفه شدند و دار و ندارشان به زیر گل و لای رفت. این ها همه به کنار، امروز بیمناک از جانشان هستند، نگران همسران و فرزندان خود هستند که در روستاها و مناطق دیگر در محاصره سیل قرار گرفتند و چشم گریان به آسمان دوخته اند تا یک هلیکوپتر از راه برسد خانواده هاشان را نجات دهد.

تنشان خیس و لرزان است، زانوهاشان در گل فرو رفته و چشم هایشان اشک روان دارد، اما دلشان هنوز کمی گرم مانده و شمع امیدشان هنوز خاموش نشده است. امید دارند تا از سوی مسئولان اقداماتی اتخاذ شود تا امکانات و ادوات هوایی و راه وترابری برای آنها بفرستند تا جان فرزندانشان حفظ شود و با اندک آذوقه ای که بلکه به دستشان برسد این روزها را سپری کنند.

گفتن از بی مسئولیتی ها و ناکارآمدی های موجود در سیستم اجرایی و مدیریت بحران کشور دیگر خسته کننده و بی فایده شده است. هنوز تجربه تلخ سیلاب درمناطق شمالی و گرگان ازیادها نرفته است، اما مشخص نیست چرا مسئولان از این تجارب تلخ، درس نمی گیرند و علیرغم اطلاع از وقوع حوادث این چنینی تدابیری اتخاذ نمی کنند تا حداقل روند امداد رسانی به مردم تسریع گردد.

قصد نداشتم نیت این نوشته را که بیان درد و غم مردم مظلوم سیستان بود را به سیاست آلوده کنم، اما کوتاه خطاب به کسانی که نسخه هایی برای جامعه می پیچند و چمدان مهاجرت اجباری به دست مردم می دهند، بیان می داریم که این مردم سال هاست با سلحشوری فشارهای خارجی و سوء مدیریت های داخلی را تاب آورده اند و امروز دیگر به جایی رسیده اند که با مدل ایثارگرایانه و فداکارانه زندگی خود را سپری می کنند.

آیا زندگی مردم سیستان قبل و بعد از سیل چیزی جز زندگی ایثارگرایانه است؟! کدام ملتی را سراغ دارید که با این حجم از کمبودها و فقدان امکانات اولیه امورات بگذرانند و کشورشان را دوست بدارند و حامی نظام و حکومتشان باشند.

مردم سیستان به معنای واقعی مظلومند و به معنای واقعی فداکارند، لذا شایسته است تا همه مردم ایران با هر نگاه و سلیقه ای و بدور از دسته بندی ها، و از باب ادای وظیفه انسانی خود در قبال هموطنانشان به یاری مردم مناطق سیل زده بشتابند. مجبوریم بار دیگر از مسئولان بخواهیم و به آنها گوشزد کنیم که ادوات هوایی و ماشین آلات سنگین و نیمه سنگین که دراختیار نهادهای نظامی و صنعتی است، امروز باید به یاری مردم فرستاده شود تا سیلزدگان دلگرم از یاری رسانی باشند و خود را فراموش شده حوادث سیاسی و جناحی قلمداد نکنند.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار